Cappuccino en bellen wijn - column

Serieuze blikken tekenen de gezichten van een groepje ouders langs de lijn. Er wordt druk gesproken over de dochters, gisteravond hebben ze een feestje gehad. Niks mis mee, zou je denken, ware het niet dat de deugnieten het fenomeen drank hebben leren kennen. En omdat een waterig slurpwijntje kennelijk moeilijk verkrijgbaar is, hebben ze meteen een likeur-proeverij gehouden. Joost mag weten waar ze al die mooi gekleurde flessen met bijzondere namen vandaan hebben getoverd.

Vlak voor middernacht trad er vluchtige telefooncirkel in werking. ‘Schrik niet, maar je dochter moet opgehaald worden,’ zei de eigenaar van dochters verblijfplaats. ‘En o ja, neem een teiltje mee voor de terugrit.’

Nu langs de lijn zit de schrik er nog flink in. Reacties worden gedeeld. Ontplofte de ene ouder gisteravond nog, de ander heeft het verbale standje uitgesteld tot vanmorgen omdat het met een bonzend hoofd erbij nu eenmaal veel harder aankomt. Weer een ander ging voor een goed gesprek tijdens een verplicht ontbijt van eieren en spek. Nou ja, het was eerder een intensieve lezing waarbij de gevolgen over overmatig drankgebruik werd behandeld – met vanzelfsprekend het omgespoelde teiltje binnen handbereik. Geen flauw idee wie van de meiden de meest gewenste ontnuchtering genoten heeft.

De scheidsrechter fluit voor rust, de meiden moeten bij de leider komen, maar van enige haast is geen sprake. Ze ginnegappen over…? Tja, geen flauw idee. Tenminste: dat wil je als falende opvoeder op een dag als deze waarschijnlijk niet weten. Slenterend naar het clubhuis vragen we onszelf af hoe wij vroeger zelf waren. Goed, ook wij waren nieuwsgierig, alleen gieten ze er tegenwoordig meteen van die sterke zooi in. Dat Pisang Ambon, Disaronno, Baileys en Bacardi allemaal niet onlangs is uitgevonden, is een gegeven dat precies in het gat van ons geheugen is gevallen.

Een vader neemt de bestelling op, de rest gaat zitten aan de lange tafel van steigerhout. We stellen vast dat we langzamerhand onze ouders beginnen te begrijpen. Opvoeden is niet altijd gemakkelijk. Zo nu en dan vlamt er een blozende glimlach op, maar die wordt telkens weer door hoofdschudden opgevolgd. Zodra het dienblad verschijnt, kijken drie moeders gefronst naar de grote bellen wijn die voor hun neus worden gezet. ‘Ja,’ zegt de goedgeefse vader, ‘ze hadden geen Prosecco, ik dacht dit zal ook wel goed zijn.’

‘Prosecco?’ zegt er één half lachend. ‘We hadden cappuccino besteld!’

Opeens weten we het: waarschijnlijk hebben de meiden gisteravond gewoon Starbucks Coffee besteld. Natuurlijk, en van ons hebben ze geleerd beleefd te zijn. En dat weggooien in ieder geval een grote zonde is.

De eerste tien minuten van de tweede helft hebben we gemist.

www.jankouwenhoven.eu© 2015