Op díe fiets - column

‘Môge buurman,’ roep ik naar de man die zijn auto staat te wassen. Geen flauw idee waarom ik hem toch altijd buurman noem, hij woont drie straten verderop. Een vriendelijke kerel, buurman. Een tikkeltje eigenaardig, in ieder geval anders. Hij vult zijn zaterdag op een manier zoals ik voor geen goud zou doen. Iedere week wast en poetst hij urenlang de lak van zijn auto. Afsluitend geeft hij de velgen met een klein borsteltje een grote beurt. Je moet er maar zin in hebben. ‘Môge,’ roep ik nog eens. Mijn handremmen piepen. Buurman veert overeind, groet terug en op zijn vraag of ik weer eens op weg ben naar de sporthal zeg ik volmondig: ‘Ja heerlijk, ik heb er brandend veel zin in, mooi potje vandaag.’

Buurman begrijpt er helemaal niets van, het lijkt hem drie keer niks, iedere week weer een beetje rondhangen langs een duffe zijlijn. Weg zaterdag. Ik vertel dat ik dat zo niet zie, het is juist de plek waar je iedere week weer leuke mensen ontmoet. Interessante mensen. Inspirerende zitten er zelfs tussen. Vorige week nog sprak ik een man die ik voor het gemak Henk-Jan van Zwieten zal noemen. Nou ja goed, ook gewoon omdat hij zo heet. Henk-Jan is in training voor Tour for Life, een evenement waarbij wielrenners in acht dagen van Noord-Italië naar Rotterdam fietsen. Niet alleen vanwege de uitdaging om met brandende bovenbenen vreselijke bergen onder je trappers door te zien kruipen, vooral om geld in te zamelen voor de Daniel den Hoed Stichting. Geld om een hoopgevende methodiek te ontwikkelen die een groot deel van de mensen die jaarlijks de diagnose kanker krijgen een oplossing moet bieden. De knappe koppen zijn er al ver mee, helaas nog lang niet ver genoeg.

Buurman knikt, dompelt tussendoor herhaaldelijk de spons in het sop. ‘Henk-Jan vertelde het mij laatst,’ zegt hij ten slotte. Ik kijk hem verbaasd aan, waarop buurman in de lach schiet en zegt: ‘Jij mag er een sportvereniging voor nodig hebben, ik maak leuke, interessante en mooie praatjes tijdens het autowassen.’ Grijzend zwaait buurman zijn spetterende spons door de lucht als ik weer op de fiets stap. Tja, denk ik, dat is natuurlijk ook wel weer waar, ieder zo zijn eigen geluk. Ik kijk nog één keer over mijn schouder. Tjonge, wat ben ik blij dat mijn kinderen sporten en ik die mooie momenten langs de lijn mag vinden.

Kijk op https://www.tourforlife.nl/henk-jan-van-zwieten als je meer over deze actie wilt weten, of indien je bij wilt dragen. Klein, groot, volgens buurman is ieder bedrag meer dan welkom.

www.jankouwenhoven.eu © 2015