Haantjes en hennen – Jan Kouwenhoven

Nu de zomervakantie voorbij is, staan ze weer wekelijks langs de sportvelden: haantjes en hennen. De haantjes kraaien zo hard mogelijk dat ze alles veel beter weten, echt veel beter, de hennen hebben het voornamelijk leuk en gezellig met elkaar. Haantjes drukken graag hun stempel. Het gaat er niet om dat iedereen uit de groep het goed heeft, zij die in hun ogen de beste toekomstverwachting hebben, dáár kan je wat mee en die verdienen alle aandacht. Hennen daarentegen vinden ieder groepslid even belangrijk, iedereen verdient evenveel aandacht. Ieder heeft zijn eigen onmisbare kwaliteit, vindt de hen, alleen samen kun je je tot een prachtige groep vormen.

Dat de hen ook van zich kan laten horen, niet zelden zelfs prachtige geluiden voortbrengt, weet de haan niet eens. Die kraait zo hard dat hij slechts zichzelf hoort. Nou ja, een andere haan die flink mee kraait, die heeft hij maar al te graag in zijn buurt maar zodra er een ander geluid klinkt, vecht hij hem ineens het hok uit.

Dat haantjes elkaar bevechten is misschien wel de grootste oorzaak dat er niet eens zo gek veel zijn. Gelukkig. Ze worden ook steeds eenzamer, ooit zullen ze ontdekken dat geen enkele hen nog serieus luistert naar betweterig gekraai. Dan zal de haan ook inzien dat de hen sterk in de meerderheid is, een mooi collectief vormt en zelfs veel relaxter in het leven staat. Als de haan echt wijs is dan voegt hij zich bij de hennen. Dat kan ook, de hen is vergevingsgezind.

Veel mensen ergeren zich aan hanengedrag, ik ook. Velen zetten zich er dan ook tegen af, zonder door te hebben dat ze daarmee feitelijk ook kraaien, ik ook, bovenstaande tekst verraadt dat al.

Goede voornemens horen bij een nieuw jaar, ook bij een nieuw sportjaar. Weer of geen weer, zaterdags zal ik met een glimlach de deur achter mij sluiten. Vanaf nu stoor ik mij niet meer aan destructief of verzuurd gekraai. Ik ga er niet in mee en er tegen ingaan doe ik ook niet meer. Verspilde energie immers. Daarbij zou ik er in principe hetzelfde mee doen als de haan. Nee, liever concentreer ik me op al diegenen die enthousiast zijn, zij die er zin in hebben, positief aanmoedigen en genieten van de sport en van alles er omheen. Zij vormen de club waar ik me thuis voel, zij maken onze club groots en zij bezorgen mij iedere week weer een plezierig weekend. Ja, glimlachend sluit ik zaterdags de deur achter mij want ik weet: ik ga weer naar hen.

Voor iedereen een mooi, sportief, constructief en vooral plezierig seizoen toegewenst.

Eerder verschenen columns zijn terug te lezen op www.jankouwenhoven.eu