Generatiekloof - column

‘Pap, ik heb onwijs vette scheenbeschermers gezien. Zelfde kleur als mijn hockeystick. Wacht, ik heb er een foto van gemaakt.’

Ik werp een verbaasde blik over mijn leesbril, tegenwoordig kan ik niet meer zonder. ‘Maar meid, je hebt toch goeie?’

‘Nee, die zijn oud en zitten rottig bij mijn hiel. En ze zijn lelijk. Die ik gezien heb zijn echt super cool. En ze hebben niet van die duffe bandjes onder de voet.’

Ze schuift haar telefoon richting mij. Ik zet de leesbril op het puntje van mijn neus, bekijk de foto. ‘Wat kosten ze, schat?’

‘Dertig euro.’

Abrupt zet ik mijn leesbril af. ‘Dertig? Goeiedag, dat is ehm, pak ‘m beet, zo tegen de zeventig gulden, weet je wat we daar vroeger allemaal voor deden?’

‘Pap alsjeblieft, kom nu eens een keer uit de prehistorie. Straks begin je ook nog over je zwarte voetbalschoenen, die vreselijke muziek van toen om vervolgens over te gaan in het spelen op straat. Tijden zijn veranderd en telkens als ik jouw verhalen aanhoor dan ben ik daar erg blij om. Het is nu toch echt veel chiller dan vroeger. Nu mogen dingen er vet uitzien, pap. Saai is uit.’

‘Saai…?’ Ik stop het pootje van de leesbril in mijn mond. Kijk naar buiten waar fietsen staan met hippe kleuren en grote manden voorop. Mijn gedachten dwalen af naar mijn tienerfiets. Drie versnellingen had ie, tegenwoordig heb ze er vijftien terwijl er nog steeds maar drie van gebruikt worden. Rolschaatsen bonden we onder onze laarzen, maar als het asfalt van ons was tijdens de autoloze zondagen gingen ze als een speer. Op tv hadden we maar slechts Nederland 1 en 2, maar laten we eerlijk zijn: zijn we nu gelukkiger met driehonderd zenders?

‘Nee meid, vroeger was zeker niet saai, toen ging het vooral om functionaliteit, dat wel. Maar dat is niet saai. Jullie willen allemaal hetzelfde, alsof dat zo spannend is zeg.’ Ik zet de leesbril weer terug op mijn neus, glimlachend pak ik de krant weer op.

‘Oké pap, dan zal ik later ook wel zo’n domme leesbril hebben en overal verkondigen dat ik die nodig heb. Dat doen mensen van jouw leeftijd veel. Spannend hoor. Echt heel erg spannend.’

Met grote ogen kijk ik haar aan. Glimlachend bekijkt ze de foto op haar telefoon. Ik doe mijn leesbril af, laat hem in mijn borstzak glijden en pak dertig euro uit mijn portefeuille. ‘Haal die vette scheenbeschermers maar snel, meid, voor ze uitverkocht zijn.’